Aslında bu yazı günlüklerden önce yazılmalıydı ama şimdi akıl edebildim :)) Daha doğrusu günlüklere gelen yorumlar aklıma soktu. Uyguladığım şeyler belki birilerine kolaylık olur fikrindeyim.
Önce ek gıdaya geçişte bu kadar endişelendiğimi anımsıyorum. Tuvalet eğitimi beni çok endişelendirdi, gerdi, korkuttu. Eğitime başlayan, araştıran her anne gibi ben de çok yazı okudum, tecrübeyi yaşayanlarla konuştum, kendimce sorular sordum. Tüm bunlar gerginliğimi bir yönden alırken bir yönden daha da gerdi. Bu yüzden ben bekledikçe bekledim. Esra'nın değil kendimin hazır olmasını bekledim. İyi de etmişim. Eğer bu yazıyı okuyorsanız ve tuvalet eğitimi için aynı endişeleri ve gerginlikleri yaşıyorsanız önce kendinizin hazır olmasını bekleyin. O zaten iki yaşından sonra hazır olacaktır...
Daha sonra bir alış veriş bir fiş sezonu başladı :) Önce bir sürü minik külotla işe başladık. 15 tane attık kenara.Desenlerini farklı farklı aldım ki severek, ilgilenerek giysin diye. Tahmin ettiğim gibi de oldu. Kız anneleri giyim konusunda şanslı. Seçenek ve çocuğun ilgisini çekecek tür tür, desen desen tonlarca şey var. :) Alıştırma külotları ilk gün işe yarar gibi oldu ama sonraki günlerde işimi zorlaştırdı. Anne çiş derken bile biraz kaçırdı altına ve ben bunu görür görmez koşturdum lazımlığa. Ama alıştırma külodunda bunu fark etmek zor oldu ve tamamını altına yaptı. O yüzden artık kullanmıyorum onları. Atletlere de ihtiyaç varmış meğer. ben hiç düşünmemiştim. Çıtçıtlı badilerle idare ederim demiştim ama öyle değilmiş. Altına yaptığında kuyruğu da ıslanıyor ve komple soymak zorunda kaldım. Bu da çok yordu beni. Evden çıktığımda ilk iş atlet almak olacak. Mesela yarın.
Sonra Canpedin hasta yatak bezinden alıp enlemesine yatağına serdim. İyi ki de öyle yapmışım. Çok kolaylık oldu benim için. sadece çarşaf kirlendi, yatağa sızıntı olmadı.
Önce lazımlıkla başladık, tamamen alıştıktan sonra aparata geçmeyi düşünüyorum çünkü ilk deneyimlerde yükseklik ve ayakların yere değmemesi korkutabiliyor. Bu da işimizi biraz zorlaştırıyor. Biz şu anda lazımlık kullanıyoruz. Aparata canı isterse oturuyoz. Teklif kendisinden geliyor. ama henüz aparatla yapmış değil.
Hediye, ödül, armağan, süpriz, pekiştireç adına ne derseniz deyin ( hatta rüşvet diyeni de duydum ama itici geldi :)) lazımlığa yaptıktan sonra mutlaka verin. Sevdiği çikolatalar, kitaplar alkışlar, öpücükler, sarılmalar, bay bay çişler, kakalar, sifonu ona çektirmeler, kahkahalar, atomu parçalamışçasına sevinmeler.......
Gece ve gündüz birlikte başlayın mümkünse. Sonrasında aynı sorunun, sıkıntının gece versiyonunu yaşamayın derim.
Lazımlıkta otururken ona türlü oyunlar uydurdum. Daha önce sevdikelri ya da hiç bilmediği yeni oyunlar, sulu boyalar, kalemler, kağıtlar,, etiketler, müzikli kitaplar, yazı tahtaları, top oynama.. bizim kullandıklarımızdan aklıma gelenler.
Bir de asla unutulmaması gereken tek şey, HER ÇOCUK KENDİNE ÖZELDİR, HER ŞEYİNDE OLDUĞU GİBİ TUVALET EĞİTİMİNDE DE KENDİ HİKAYESİNİ KENDİSİ YAZAR. ANNEYE DÜŞEN İYİ BİR GÖZLEMCİ VE YOL GÖSTERİCİ OLMAKTIR.
1 Haziran 2012
Gece altına bir kez yaptı ama o da artık tutamayacak duruma gelmesindendi. Gündüz saat 10 a kadar yine yapmadı. 10 gibi yine biriktirdiklerini hafif ağlayarak bıraktı. Sonra temizlenip hediyesini yedi. ( Kinder Süt Dilimi)
11 e doğru ön tarafını tuttu ama tuvalete götürmemi istemedi. Taytındaki sızıntıyı farkedince hemen götürdüm ve ilk normal, birikmemiş çişimizi daha az ağlamaklı ifadeyle bitirdik ve ödülümüz olan markete gitmeyi kazandık. yolda bir kaza yaşamadık çok şükür.
Bugün de hala kakasını yapmadı. Dört buçuk gün oldu. biraz zeytin yağı içirdim zorlanmasın diye. Kayısıyı yese kolayca yapacak ama hiçbir şeklini yemiyor..
