Karmaşık...

Hayat tüm koşturmacası ve acımasızlığı ile devam ediyor. 

Adaletsizlikler, bencillikler ve kayıp ruhlar arasında kendimi şaşırmış durumdayım.Zaten peşimi bırakmayan ve ne kadar gücüm varsa alıp götüren bu hastalıklar silsilesi canımdan bezdirmiş durumda. Öyle ki rahat bir nefes almak, bir kahve molası vermek bile o kadar imkansız ki.

Geçen gün çok ilgisiz bir zamanda iki çocuklu hayatın getirilerine hazır mıyım diye düşünürken buldum kendimi. Oysa ben ilk günden bu yana doğum şeklimden tutun da cinsiyet alternatiflerine göre her şeyi dantel gibi kurmuştum kafamda.

Bu nerden çıktı şimdi? Hiç düşünmemiştim oysa şimdiye kadar. Yoksa bu danteli ince ince kurarken ihmal mi ettim karamsar yanımı. Karamsar da değil aslında, garantici, sağlamcı yanımı...

Ama ne olursa olsun kuzumu yine çok büyük bir heyecan ve hevesle bekliyorum... İlk defasındaki gibi, sanki ilk anneliğim gibi, acemicesine...