16 Mart 2012 Cuma

Biz Bugün 1

Bugün güzel bir güneş vardı havada.. Ara ara bulutlarla da kapansa insana bahar gelecek ümidi veren bir güneş...Buna rağmen biz bugün kızımla güne pek iyi başlamadık. Daha doğrusu ben başlamadım...Hazırladığım kahvaltıdan sadece bir parça yumurta yendi zira.. O da zorlayarak...Yemek yemeyi ibadet edercesine huzurla seven birinden bu kız nasıl oldu anlamadım... Baba genleri desem o da sever yemeyi...Üzüldüm ve artık yorulduğumu hissettim yemek kavgaları yüzünden...

Kahvaltıyı kaldırdım ve öğle yemeği saati gelene kadar bir şey vermedim  Esra'ya iyice acıkması ve yemeğini güzel yemesiydi amacım ama gel gör ki yine yemedi yemeği halbuki sevdiği yani benim öyle sandığım bir yemekti. Sadece muhallebiden yarım kase yedirebildim...



Sonra öğlen uykumuzu uyuduk. Her zamankinden az uyudu ama neyse...Sonra bankada işim vardı ve bankaya gittik. Genelde kapalı alanlarda çabuk sıkılan kızım uslu uslu oturdu ve beni pek mutlu etti. Ordan çıkışta parka gittik ve güneşin ve hafif soğuk havanın tadını çıkardık.

İlk defa güvercinlere yem verdik. Bu benim için de bir ilk. Ben bir defa fotoğraf makinemin yanımda olmadığına kızdım, kendime söylendim ... Aksi gibi telefon da yanımda değildi ve bu an öyle uçup gitti tarihe, belgeleyemedim...

Kötü başlayan gün güzel bitti. Keşke yol boyunca da yürüse ve benim omuzlarım uyuşmasaydı çok daha güzel olabilirdi. Neyse hala iki kaşık yemeği yediremediğim canım kızımı uyutmak üzera yarım biberon süt içireceğim...Sonra da çay keyfi yaparım inşallah...

10 yorum:

  1. Çocuklar yemeklerini yedikleri zaman nasıl bir yük kalkıyor omuzlarımızdan, yapmam gereken çok büyük bir işi yapmış gibi hissediyorum. Öğlene kadar iç bir şey vermeyerek çok doğru yapmışsın, acıkmasını beklemek en güzeli ama bilirim yine yemezler :(
    Yinede zorlama havvacım acıkınca mutlaka isteyecektir, bazen bizimde iştahımız olmaz ama bir yere kadar :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet evet Filizcim hiç üstelemiyorum bıktırmayayım diye ama vicdanım rahat durmuyo... Onu susturmaya çalışmakla geçiyor zaman :))

      Sil
  2. Ah bu çocukların yemek problemi..:((kolay gelsin ben uzman değilim ama duyduğuma göre en doğrusu hiç üstelememekmiş, acıkınca nasılsa kendisi istermiş:)))güzel bir gün geçirmenize sevindim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şahane bir gündü ablacım ya hele güvercinleri seyretmek beslemek ayyy stresin akıp gittiğini hissettim...

      Sil
  3. .:)) isterler isterler istemezler mi. bizim evde çikolata, şekerin adı süpriz. Bizim evden ^^Anneee evde süpriz varmı?^^ sesleri eksik olmaz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Onların varlığını bildiğinde yiyeceği varsa da yemiyo tabağını off bu çocuk...

      Sil
  4. Havva'cığım inan bizde o yaşlarda o sıkıntıları yaşadık ama kreşe başladığında hepsi geçti bitti. Şimdi hiç 'ye! demiyorum. Hiç üzme kendini..
    Bu arada bende dışarı çıkarken tek unutmadığım şey Fotoğraf makinası olur o konuda senı ıyı anlıyorum. Ama sen bu gunde meleğini al ve dışsarı çık, rengarenk kıafetlerini giydir, dünü telafi et hadiii :)
    Birde nasıl başlıyorsa öyle bitiyor gerçekten.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol Ülkücüm evet kreş benim de umudum. Ancak burada 2 yaş için bir yer bulamadım daha araştırmalarım devam ediyor..

      Sil
  5. genelde hep böyle anlar makina yanımızda olmadığı zaman olur ve tüh yanımda değil deriz:)

    YanıtlaSil